A my jesteśmy nikim,
generacją X.
Wszystko przecież już było,
dla nas nie zostało nic.
Ciebie nazwę Nihil
z generacji X.
Słowa się zużyły,
wszelki ich urok znikł.
O sobie powiem Nokturn,
o generacji X -
rola nasza jest wtórna,
więc wykrzycz imię Nokturna.
Nic nam już nie pozostało,
żyjemy w X generacji.
My głodni, słów nam mało
by mówić o degradacji.
Na własnych truchłach i śmieciach,
w X generacji żyjemy,
patrząc na przeszłe stulecia
zbyt wiele przez to czujemy.
Człowiek jest nazbyt dumny,
ślepy, gdy własną zgubę buduje,
skreśl przed nim słowo rozumny,
nim wszystko doszczętnie zrujnuje.
Chciałbym być na zło znieczulony,
niech nikt nie płacze na ulicach,
mózg przez popęd ograniczony -
to nie ulga, to znieczulica.
Instrukcja działania
miała nam przyjść z nieba,
nie do rozczytania,
język nie ten co trzeba.
My nie jesteśmy nieczuli,
my przecież wiemy lepiej,
to przecież ludzie zatruli
naszą przepiękną planetę.
Zabierz mnie do krainy snów,
tam zaczniemy wszystko od nowa,
pełnią się stanie każdy nów,
w Twoich ramionach się schowam.
Ewolucja tak bardzo ślepa,
znamy przeszłość - wiek za wiekiem,
jeśli ciągle rzucamy się w przepaść
to nie chcę się zwać człowiekiem.
Głupota nieskończona,
hipokryzji legowisko,
to generacji X imiona,
i to już wszystko.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz